ย้อนรอยขั้นตอนของนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานในช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ผ่านมา นักวิจัยสมัยใหม่แสดงให้เห็นว่าทะเลมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2440 ถึง พ.ศ. 2449 JDF Gilchrist นักชีววิทยาทางทะเลของอดีตอาณานิคม Cape ของอังกฤษซึ่งปัจจุบันคือแอฟริกาใต้ ได้ออกเดินทางบนเรือ SS Pieter Faure ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อบันทึกชีวิตทางทะเลของ Agulhas Bank ซึ่งอยู่นอกสุดทางตอนใต้ของแอฟริกา ในการสำรวจหลายครั้ง เขาใช้อวนลากอวนเพื่อดักจับปลาจากตลิ่งโดยมีจุดประสงค์เพื่อพิจารณาว่าสามารถรองรับการประมงเชิงอุตสาหกรรมได้หรือไม่
การวิจัยของ Gilchrist นั้นพิถีพิถัน เขาจดบันทึกกระแสน้ำ พื้นทะเล และตำแหน่งที่พบปลาแต่ละชนิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน บันทึกของเขาแสดงให้เห็นทะเลที่เต็มไปด้วย kabeljou โดยมีเรือลากหลายครั้งที่นำปลาเหล่านี้หลายพันตัวมาจากส่วนลึก การสำรวจนำไปสู่อุตสาหกรรมการประมงที่เฟื่องฟู ในไม่ช้า อวนลากอวนก็ล้นด้วยซัง ปลาแพนกา และพื้นรองเท้าชายฝั่งตะวันออกที่ขูดมาจากท้องน้ำที่เต็มเปี่ยมของธนาคารอกุลฮาส
หนึ่งร้อยสิบเอ็ดปีต่อมา ข้อมูลของ Gilchrist เป็นเรื่องแปลก—และเป็นโอกาส มันแสดงให้เห็นรายละเอียดเกี่ยวกับสภาพของพื้นที่ทำการประมงที่ถูกใช้ประโยชน์มาอย่างยาวนานก่อนที่ชาวประมงอุตสาหกรรมจะเริ่มเก็บพวกมันมาทำความสะอาด
ในการมองหาหัวข้อสำหรับวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของเขา Jock Currie นักวิทยาศาสตร์ทางทะเล ซึ่งปัจจุบันเป็นนักวิจัยหลังปริญญาเอกที่สถาบันความหลากหลายทางชีวภาพแห่งชาติแอฟริกาใต้ ต้องการจำลองแบบสำรวจโดยละเอียดของ Gilchrist เพื่อดูว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยเพียงใด แต่เพื่อให้การเปรียบเทียบแม่นยำที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาจำเป็นต้องทำการสำรวจซ้ำด้วยเครื่องมือประมงชุดเดิมที่ใช้ตั้งแต่ปี 1897 ถึง 1906
กุญแจสำคัญในการทำเช่นนั้นอยู่ในอวนลากอวน แบบจำลองที่ใกล้เคียงแน่นอนเป็นส่วนประกอบสำคัญ แม้ว่า Currie จะทำแบบสำรวจซ้ำภายใต้เงื่อนไขที่คล้ายคลึงกันได้ แต่การใช้อุปกรณ์ที่แตกต่างกันก็หมายความว่าเขาจะไม่สามารถแยกแยะได้ว่าการเปลี่ยนแปลงใดเกิดจากอุปกรณ์ และสิ่งใดที่สะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงของประชากรปลา
กะหรี่ตีสะดุดทันที อวนลากอวนเปลี่ยนไปมากเมื่อเวลาผ่านไป และ Currie และเพื่อนร่วมงานของเขาสันนิษฐานว่า Gilchrist คงจะบันทึกข้อมูลเฉพาะของเขาไว้ แต่ไม่มีรายงานที่ละเอียดถี่ถ้วนของ Gilchrist รวมรายละเอียดดังกล่าว
การค้นหานำ Currie ไปอังกฤษซึ่งเขาพบแผนโดยละเอียดจากปี 1903 ของตาข่ายคล้ายกับที่ Gilchrist น่าจะใช้ เมื่อรวบรวมรายละเอียดเหล่านี้ด้วยคำแนะนำที่บันทึกไว้ในรูปภาพจากเรือ SS Pieter Faure แล้ว Currie ก็ตกลงบนอวนลากอวนนาก Granton ยุคแรกๆ ที่ทำจากป่านมะนิลาที่ทาน้ำมันดิน ซึ่งเป็นวัสดุที่เลิกใช้ในการผลิตอวนจับปลาแล้วหันมาใช้เชือกสังเคราะห์แทน เพื่อให้ปากตาข่ายเปิดออก เขายังต้องสร้างประตูนากด้วย: ไม้กระดานแบนสองแผ่นในโครงเหล็กที่เชื่อมต่อกับพาดหัวตาข่ายและเชือกกราวด์
ด้วยความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญด้านอุปกรณ์อวนลากในท้องถิ่น ตาข่ายถูกทอด้วยมือที่ผู้ผลิตอวนในเมืองเคปทาวน์ ประเทศแอฟริกาใต้ จากนั้นจึงทาด้วยน้ำมันดิน สำหรับกระดานนาก มีการเรียกบริษัทวิศวกรรมเข้ามา Currie จัดหาไม้สนที่แข็งแรงเหมาะสมเพื่อเป็นทางเลือกแทนไม้เนื้อแข็ง แม้ว่าไม้หลังนี้จะถูกนำมาใช้ในสมัยของกิลคริสต์ก็ตาม
